Ky editorial synon të shtjellojë ndjenjat dhe qëndrimet e paluhatshme që duhet të mbisundojnë karshi dukurive përtej fesë si besim, duke inkurajuar reflektim të thellë mbi rolin e teologjisë dhe rëndësinë e integritetit në udhëheqësinë shpirtërore
Nga Afrim Tahiri
Në botën moderne, ku kufijtë mes së mirës dhe së keqes
shpesh duken të paqarta, roli i një teologu mbetet kritik për ruajtjen e
parimeve morale dhe etike të shoqërisë. Një teolog është një figurë që duhet të
jetë sinonim i së vërtetës, integritetit dhe drejtësisë. Megjithatë, çfarë
ndodhë kur ky person ka dalur nga këto parime dhe, përkundrazi, shfaqet si një
tradhëtar, spiun (kryesisht, udbash) dhe gënjeshtar?
Gjithkund, teologu ka një përgjegjësi të madhe. Ai nuk është
thjesht një udhëzues shpirtëror, por edhe një model për të tjerët, një zë që
kërkohet të flasë të vërtetën dhe të qëndrojë në anën e drejtësisë. Por, kur
kjo figurë devijon nga ky rol dhe përfshihet në aktivitete që dëmtojnë besimin
e komunitetit, pasojat janë të mëdha dhe vështirë të rikuperueshme.
Një teolog që tradhton besimin e atyre që e ndjekin, duke
vepruar si spiun (udbash) apo duke manipuluar të vërtetën, është një person që
rrënon themelet e besimit fetar dhe moral. Në një shoqëri ku besimi në
institucione dhe figura autoritare është në rënie, veprime të tilla vetëm sa
shtojnë pesimizmin dhe cinizmin e përgjithshëm. Ndërkohë që udbashi do të
kërkojë të gjejë shpëtim në mesin e pseudovlerave dhe antivlerave si dukuri
dhe, në mesin e marionetave si bashkëshoqërues në udhëtimin e vetizolimit.
Të qenit spiun (udbash), për të cilin akuzohet një teolog,
është një veprim që shkon përtej tradhëtisë personale. Kjo është një shkelje e
thellë e besimit të komunitetit dhe një abuzim i pushtetit që ky person mund të
ketë. Në vend që të mbrojë dhe udhëzojë, ai tradhton dhe manipulon, duke
vendosur interesat e veta përpara mirëqenies së të tjerëve.
Spiunazhi nga ana e një teologu është një tjetër aspekt
tronditës i llojit të tradhtisë. Duke përdorur besimin që njerëzit i japin, një
teolog që bëhet spiun shkatërron marrëdhënien e shenjtë të besimit dhe
besnikërisë që duhet të ekzistojë midis tij dhe ndjekësve të tij.
Më tej, spiunimi detyrimisht prodhon gënjeshtrën në
bërthamën e së cilës përpiqet të fshihet tradhëtari! Të qenit gënjeshtar, një
tjetër akuzë e rëndë për një teolog, është një shkelje e dyfishtë. Në teologji,
e vërteta është një nga vlerat më të larta. Të gënjesh, veçanërisht në këtë
kontekst, është të shkelësh vetë thelbin e asaj që përfaqëson teologjia – të
kërkosh të vërtetën dhe të jetosh sipas saj. Kur një teolog gënjen, ai përmbys
vetë themelin mbi të cilin ndërtohet besimi i ndjekësve. Prej udbashit
gjithkush që kërkon apo që pret sinqeritet ai është pa besim!
Por çfarë mund të nxjerrim nga ky rast? Si mund të shpëtojmë
besimin dhe integritetin në një situatë kaq dëshpëruese siç e kemi aktualisht
mes nesh dhe, sidomos në BFI? E para, duhet të përqendrohemi në transparencë
dhe llogaridhënie. Askush nuk është mbi ligjin, as mbi parimet morale që duhet
t'i udhëheqin të gjithë, përfshirë teologët. E dyta, duhet të rikthejmë fokusin
në vlerat thelbësore që predikon feja – të vërtetën, drejtësinë dhe dashurinë
për tjetrin, duke luftuar gënjeshtrën-tradhëtinë, manipulimin-mos transparencën
dhe intrigën.
Për të mbajtur një shoqëri të shëndetshme dhe një komunitet
të fortë besimtarësh, është e rëndësishme që ata që udhëheqin të jenë të
përkushtuar ndaj parimeve që përfaqësojnë dhe jo ndaj tradhëtisë dhe
shkatërrimit. Një teolog që bie ndesh me këto parime duhet të përballet me
pasojat e veprimeve të tij dhe, në fund, të shërbejë si një mësim për të
tjerët. Sepse, në fund të fundit, besimi dhe integriteti janë themelet mbi të
cilat ndërtohet çdo komunitet – dhe këto themele nuk duhet të shkatërrohen nga
tradhtia, gënjeshtrat apo spiunazhi.
Një teolog që bëhet tradhëtar, spiun dhe gënjeshtar nuk
është thjesht një person që ka bërë disa gabime; ai përfaqëson një rrënim të
thellë të integritetit që duhet të jetë themeli i çdo udhëheqësi shpirtëror.
Për ta rimëkëmbur besimin, një komunitet i tillë duhet të rifillojë procesin e
ndërtimit të një udhëheqësie që është e përkushtuar ndaj së vërtetës,
ndershmërisë dhe integritetit - cilësi që janë thelbësore për çdo formë të
vërtetë të besimit.
Teologjia është një fushë që kërkon jo vetëm njohuri, por edhe një angazhim të thellë ndaj ndershmërisë dhe të vërtetës. Pa këto, çdo fjalë e thënë dhe çdo mësim i dhënë bëhet bosh, dhe vetë roli i teologut kthehet në një farsë të rrezikshme.